دعوة لحضور افتتاح معرض للصور في جفعات حبيبة “الوليمة”

הסעודה
الوليمة

תערוכת הצילום ״הסעודה״ מציגה מבט ייחודי, אחר ושונה של קבוצת הנוער המשותפת של תכנית ב’עיניים אחרות’ 2021 אל תוך נקודת מבטם של בני נוער ערבים ויהודים בתוך שנת הקורונה.
“الوليمة” هو عنوان معرض صور يطرح وجهة نظر مميزة، أخرى ومختلفة لمجموعة شبيبة مختلطة ممن شاركوا في برنامج “بعيون أخرى” 2021 ويعبر عن وجهة نظر أبناء شبيبة من العرب واليهود في سنة الكورونا.

התערוכה מתייחסת ליצירת האמנות ״הסעודה האחרונה״ של לאונרדו דה וינצ׳י. הדימוי שצוטט בכל כך הרבה עבודות אמנות מצוטט הפעם בצורה שונה, בחרנו לקחת את הסעודה ולהתייחס לפריסה של האוכל, לצורת הישיבה, ולחוויה האסתטית שמגלמת חוויה חושית. לקחנו את הדימוי למקום של מפגש חגיגי, בו אוכל ערבי מסורתי, אוכל יהודי מתפוצות שונות וג׳אנק פוד מונחים זה לצד זה, מתמזגים לסעודה אחת גדולה בה תרבויות וטעמים משתלבים אך עם זאת כל תרבות שומרת על זהותה ועצם המפגש, הסעודה, מייצרים משהו חדש, משותף, המערער על הנחות יסוד ונרטיבים ישנים שאולי כבר לא רלוונטיים לתקופה זו; אולי אינם רלוונטיים לנוער הזה שאוהב לאכול בעיקר המבורגר ופיצה.
يحاكي المعرض لوحة ليوناردو دافنشي، “العشاء الأخير”. هذا العمل الفني تم اقتباسه في العديد من الأعمال الفنية وها هو اليوم يُطرح هذه المرة بشكل مختلف، اخترنا أن نأخذ الوليمة وأن نتطرق لتوزيع الطعام، طريقة الجلوس، والبعد الجمالي الذي يجسد تجربة حسية. أخذنا تلك المحاكاة الى فكرة لقاء احتفالي فيه مأكولات عربية تقليدية، مأكولات يهودية من الشتات اليهودي وطعام سريع كلها موجودة بجانب بعضها البعض، تندمج معًا لتشكل وليمة واحدة كبيرة تجمع ثقافات ونكهات مندمجة معًا ولكن رغم ذلك نرى بأن كل ثقافة تحافظ على هويتها وهذا التلاقي، المتمثل بالوليمة، يخلق شيئا جديدًا، مشتركًا، يقوّض تلك الأسس والمفاهيم القديمة التي ربما لم تعد ملائمة لهذه الحقبة؛ ربما لم تعد مناسبة لأبناء شبيبة هؤلاء الذين يحبون تناول البيتزا والهمبورغر.

הדימוי מציג סיום לנרטיב ההפרדה התרבותית ובניית נרטיב חדש של סעודה משותפת בה יש מקום למגוון הדתי, תרבותי וגם לאוכל שאינו שייך לתרבות זו או זו. דרך הסעודה המשותפת המציגים מציעים לצופה ״הצעת הגשה״ לחיבור תרבויות דרך אמנות, אוכל ומוזיקה. ה”סעודה” אינה ה”סעודה האחרונה” במובן של היצירה המקורית המוליכה לסיום, בגידה ומוות אלא היא הסעודה הראשונה בחיים המשותפים שהקבוצה מציעה.
تعرض هذه المحاكاة نهاية معينة لرواية الفصل الثقافي وبناء رواية جديدة عبارة عن وليمة مشتركة فيها مكان للتعددية الدينية، الثقافية وأيضًا للطعام الذي لا يتبع لهذه الثقافة أو تلك. يعرض المشاركون للمشاهد من خلال الوليمة المشتركة “طريقة تقديم” للربط بين الثقافات من خلال الفنون، الطعام والموسيقى. “الوليمة” هي ليست “العشاء الأخير” بما تعنيه اللوحة الأصلية التي تفضي إلى نهاية معينة، خيانة وموت، بل هي الوليمة الأولى في الحياة المشتركة التي تعرضها المجموعة.

השנה, שנת קורונה, המפגשים הפיזיים הפכו לווירטואליים וכך מצאנו את עצמנו לומדים זה על זה בעיקר דרך הזום. בחקירה המשותפת זה את זה דרך המסך עלו המון תיאורי אוכל וריחות של בית, בין הסגרים לבידודים, הבית הלך ותפס מקום גדול יותר בחיי הנערים והנערות וזכינו להכיר ולראות דרך המסך בתים שונים, תרבויות שונות ואוכל. הדבר היחידי שלא זכינו לחוות דרך המסך הוא את הטעמים והריחות. ידענו, שכאשר ניפגש, במציאות הפיזית, נרצה להפעיל את החושים, לטעום ולהריח, להוריד את המסכות ולאכול.
هذه السنة، سنة كورونا، تحولت اللقاءات العادية الوجاهية الى لقاءات افتراضية وهكذا وجدنا أنفسنا نتعلم عن بعضنا البعض بالأساس من خلال منصة الزوم. خلال البحث المشترك، كل طرف عن الآخر، من خلال الشاشة، طفت على السطح توصيفات كثيرة تتعلق بالطعام والروائح البيتية، بين الاغلاقات والعزل، احتل البيت مكانة أكبر في حياة أبناء الشبيبة وهذا أتاح لنا أن نتعرف وأن نرى بيوتًا مختلفة، ثقافات وأطعمة مختلفة من خلال الشاشات. الشيء الوحيد الذي لم نحظ برؤيته من خلال الشاشات هي تلك النكهات والروائح. عرفنا بأننا عندما نلتقي في الواقع الحقيقي، سنرغب أن نشغّل حواسنا، أن نتذوق ونشم الرائحة، أن ننزع الكمامات ونأكل.

בזמן הצילום, בלי הכנה מראש התחילו תיפוף ושירה משותפת של הקבוצה, המוזיקה כמו נבעה מתוך הדימוי ואתה גם ההבנה שהחיבור קרה.
في وقت التصوير، وبدون تحضير مسبق، كان المشاركون يبدأون بقرع الطبول والعزف والغناء بشكل مشترك، وكأن الموسيقى نبعت من داخل تلك المحاكاة وكذلك الفهم بأن الرابط تم فعلا.

האירועים שקרו השנה, מבחוץ ומבפנים העלו שאלות רבות על החיבור והמפגש הבין תרבותי. לאחר שוך המלחמה להיפגש מחדש הצריכו תעוזה, פתיחות וכנות – לצאת ממקום הנוחות, להסכים לשבור דעות קדומות, לעבור דרך פחדים ולהסכים להיזכר כל פעם מחדש בנקודות החיבור, בקשר שנוצר ולא לתת לבחוץ לחדור אל הקבוצה שלנו. בני הנוער הבינו כי עליהם למצוא דרך להתמודד עם קושי ואי הסכמה, להסכים להתבונן ביחד ולדון בבעיות והדילמות שיש בחברה הישראלית המשותפת.
الأحداث التي وقعت هذا العام، خارجيا وداخليا، طرحت أسئلة كثيرة عن الترابط واللقاء بين الثقافات. إن اللقاء المتجدد بعد أن وضعت المعركة أوزارها احتاج الى كثير من الجرأة، الانفتاح والصراحة – الخروج من منطقة الراحة، الموافقة على تحطيم الأفكار المسبقة، تخطي الخوف والموافقة كل مرة من جديد على تذكر نقاط الربط بالعلاقة التي نشأت وألا نتيح لأي شيء خارجي أن يتغلغل داخل هذه المجموعة. أدرك أبناء الشبيبة أن عليهم أن يجدوا طريقة للتعامل مع الصعوبات والتباعد، والاتفاق على أن يتأملوا معًا وأن يناقشوا المشاكل والمعضلات الموجودة في المجتمع الإسرائيلي المُشترك.

התערוכה מורכבת מדימוי הסעודה הגדול ומפירוק הסעודה לדימויים בודדים בו כל אחד מבני הנוער מופיע עם המאכל אותו הביא אל השולחן. מוצגים בה גם פורטרטים של בני הנוער, בסטודיו על רקע שחור מנותק מהקשר עם משפט אישי של כל אחד מהם על התהליך שעברו השנה, ודימויי עיניים באמצעות פנים המכוסים במסכה המתכתבת עם החיג׳אב ומוחקת כל סממן זיהוי כך שרק העיניים נותרות (עין אחת יהודייה ועין אחת ערביה).
דרך הדימויים ביקשנו לשאול שאלות בדבר שוני, דמיון, שוויון וזהות.
المعرض مكوّن من صورة الوليمة الكاملة ومن تقسيم الوليمة إلى عدة صور منفصلة فيها كل واحد من المشاركين يظهر مع طبق الطعام الذي جلبه الى الطاولة. في المعرض أيضًا بورتريهات لأبناء شبيبة، في الاستوديو على خلفية سوداء منفصلة مع عبارة خاصة صاغها كل واحد منهم وتعبر عن التجربة التي مروا بها هذا العام، وصور للعين باستخدام وجه مغطى بقناع يتوافق مع الحجاب ويمحو أي علامة مميزة بحيث تبقى العيون فقط (عين واحدة يهودية وعين واحدة عربية).
من خلال الصور طلبنا طرح أسئلة حول الاختلاف، التشابه، المساواة والهوية.

מראה נוסף ואחרון המוצג בתערוכה הוא וידאו של חברי הקבוצה מעיפים סביונים ברוח כמעין מביעים משאלה להפצת החיבור, השיח והאפשרות לחיים משותפים למעגל הרחב יותר.
קרדיט סטיילינג לשולחן הסעודה: מור עזוז דרור
مشهد آخر وأخير ضمن المعرض هو فيديو يظهر فيه أعضاء المجموعة وهم يلقون أزهاراً في الريح كتعبير عن أمنيتهم بأن يعم الترابط، الحوار وإمكانية الحياة المُشتركة وأن يتوسع كل هذا الى الدائرة الأوسع.
قامت بتنسيق شكل مائدة الوليمة: مور عزوز درور

ג’ינאן חלבי, דנה פרידלנדר
جنان حلبي، دانا فريدلاندر